تضمین یکپارچگی پلاگین مدولار 10P8C Cat.5E بدون محافظ اتصالات برای حفظ عملکرد قابل اعتماد شبکه ضروری است. آزمایش صحیح به شناسایی هر گونه مشکل در خاتمه، مانند خطاهای سیم کشی، خطاهای پیوستگی، یا عدم تطابق امپدانس، قبل از استقرار کابل در یک محیط شبکه زنده کمک می کند.

1. بازرسی بصری:

قبل از انجام هرگونه آزمایش الکتریکی، با بازرسی بصری اتصالات دوشاخه پایان یافته شروع کنید. موارد زیر را بررسی کنید:

تراز مناسب سیم ها: اطمینان حاصل کنید که هر سیم مطابق با طرح سیم کشی T568B در شکاف صحیح در دوشاخه مدولار وارد شده است.
بدون اتصالات شل: بررسی کنید که تمام سیم ها به طور ایمن فشرده شده باشند و اتصالات شل یا هادی های آشکار وجود نداشته باشد.
بدون آسیب قابل مشاهده: دوشاخه را برای هر گونه علائم آسیب فیزیکی، مانند ترک، خمیدگی یا تغییر شکل بررسی کنید.
2. تست تداوم:

آزمایش تداوم تأیید می کند که یک مسیر الکتریکی کامل از یک سر کابل به انتهای دیگر وجود دارد. برای انجام تست تداوم:

از یک مولتی متر تنظیم شده روی حالت تداوم یا مقاومت استفاده کنید.
یک پروب مولتی متر را به یک پایه فیش ماژولار در یک سر کابل و پروب دیگر را به پین ​​مربوطه در طرف مقابل وصل کنید.
این فرآیند را برای هر جفت پین (1-2، 3-6، 4-5، 7-8) تکرار کنید تا از تداوم در همه جفت ها اطمینان حاصل کنید.
اگر مولتی متر یک بوق ساطع کند یا مقدار مقاومت پایین (نزدیک به صفر اهم) را نشان دهد، نشان دهنده این است که پیوستگی وجود دارد و اتصال سالم است. اگر تداوم یا مقاومت بالا وجود نداشته باشد، نشان دهنده نقص در اتصال است که نیاز به بررسی بیشتر دارد.

3. نقشه برداری سیم:

نقشه برداری سیم تأیید می کند که هر سیم در کابل به درستی به پین ​​مربوطه خود در دوشاخه مدولار وصل شده است. برای انجام نقشه سیم:

از یک تستر کابل با قابلیت نقشه برداری سیم استفاده کنید.
یک سر کابل را به واحد اصلی تستر و سر دیگر را به واحد راه دور وصل کنید.
آزمایش نقشه برداری سیم را روی تستر آغاز کنید.
تستر سیگنال هایی را از طریق هر سیم در کابل ارسال می کند و نتایج را نشان می دهد که نشان می دهد هر سیم به درستی وصل شده است یا هر گونه خطای سیم کشی وجود دارد.
بررسی کنید که نتایج نقشه‌برداری سیم با طرح سیم‌کشی مورد انتظار (T568B) مطابقت داشته باشد و اتصالات سیم‌کشی اشتباهی وجود نداشته باشد.

4. تست تداخل:

تداخل زمانی اتفاق می‌افتد که سیگنال‌های یک سیم با سیگنال‌های سیم‌های مجاور تداخل پیدا می‌کنند که منجر به تخریب سیگنال و خطاهای احتمالی داده می‌شود. در حالی که آزمایش‌کننده‌های کابل پایه ممکن است شامل تست تداخل نباشند، تسترهای پیشرفته‌تر یا تحلیلگرهای شبکه می‌توانند این عملکرد را انجام دهند.

برای تست تداخل:

از یک تحلیلگر شبکه یا گواهی کننده کابل با قابلیت تست تداخل استفاده کنید.
کابل را به آنالایزر وصل کنید و تست تداخل را آغاز کنید.
آنالایزر سطح تداخل بین جفت سیم ها را اندازه گیری می کند و گزارشی ارائه می دهد که نشان می دهد سطوح قابل قبول مطابق با استانداردهای صنعت را برآورده می کند یا خیر.
اگر تداخل بیش از حد تشخیص داده شود، ممکن است مشکلات مربوط به ساخت کابل، کیفیت پایانه یا منابع تداخل نزدیک را نشان دهد که باید برطرف شوند.

5. تست ضرر برگشتی (اختیاری):

تلفات برگشتی میزان سیگنال بازتاب شده از کابل را به دلیل عدم تطابق امپدانس اندازه گیری می کند. در حالی که آزمایش تلفات برگشتی معمولاً با تسترهای کابل اصلی انجام نمی شود، برای تأیید کیفیت انتقال داده با سرعت بالا ضروری است.

برای انجام تست ضرر برگشتی:

از یک تحلیلگر شبکه یا گواهی کننده کابل با قابلیت تست تلفات برگشتی استفاده کنید.
کابل را به آنالایزر وصل کنید و تست تلفات برگشتی را آغاز کنید.
تحلیلگر سطح تلفات بازگشتی را اندازه گیری می کند و گزارشی ارائه می دهد که نشان می دهد آیا سطوح قابل قبولی برای نرخ انتقال داده مورد نظر را برآورده می کند یا خیر.
اگر سطوح بالای تلفات برگشتی شناسایی شود، ممکن است مشکلاتی را در کیفیت کابل، خاتمه یا تطابق امپدانس نشان دهد که می تواند بر عملکرد انتقال داده تأثیر بگذارد.